نینوا

چشم به راهم تا تو بیایی…

#به_قلم_خودم

یک هفته دیگر گذشت! اما چشم هایمان به جمال نورانی مولایمان روشن نشد!؟
با خود می‌اندیشم که چرابیاید؟ وقتی که بیشتر ماشیعیان درطول سال از او غافلیم. فقط موقع گرفتاری یاد مولایمان می‌افتیم…
اگر کسی گم کرده‌ای داشته باشد آیا غافل وبی خیال می‌نشیند!؟ تا کم کم او را فراموش کند، یا برای یافتن گم‌شده‌اش شهربه شهرمی‌رود و به کوه و دشت سر می‌زند، مولای من! ازاینکه هر چند نالایق اما سربازی ازسربازانت شدم برخود می‌بالم، و از اینکه مرا سرسفره خود مهمان کرده‌ای سپاسگزارم، اما این از کم لطفی مهمانی همچون من است که صاحبخانه را نشناسد! حتی اگر غایب از نظرباشد.
مولای من اگر با آمدن آفتاب از خواب بیدار شویم نمازمان قضاست.

به امید روزی که نمازمان رابه مولایمان اقتدا کنیم. ان شاءالله
اللهم عجل لولیک الفرج